| إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ(1) هنگامی که خورشید درهم پیچیده شود. |
| وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ(2) وهنگامی که ستارگان بی نور شوند. |
| وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ(3) وهنگامی که کوهها به حرکت درآنید. |
| وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ(4) وهنگامی که ماده شتران باردار رها شوند. |
| وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ(5) وهنگامی که جانوران وحشی گرده آورده شوند. |
| وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ(6) وهگامی که دریاها (جوشان و) بر افروخته شود. |
| وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ(7) وهنگامی که روحها (باتنها) قرین شوند. |
| وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ(8) وهنگامی که از دختر زنده به گورشده پرسیده شود: |
| بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ(9) به کدامین گناه کشته شده است؟! |
| وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ(10) وهنگامی که نامه های (اعمال) گشوده شود. |
| وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ(11) وهنگامی که پرده از روی آسمان برگرفته شود. |
| وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ(12) وهنگامی که دوزخ افروخته (وشعله ور) گردد. |
| وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ(13) وهنگامی که بهشت نزدیک آورده شود. |
| عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ(14) (در آن هنگام) هرکس خواهد دانست چه چیزی را (برای آفرت خود) حاضر (وآماده) کرده است. |
| فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ(15) پس سوگند به شارگانی که باز می گردند. |
| الْجَوَارِ الْكُنَّسِ(16) (شتابان) حرکت می کنند (واز نظر) پنهان می شوند. |
| وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ(17) وسوگند به شب, هنگامی که (تاریکی اش کاسته نودو) پشت کند. |
| وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ(18) وسوگند به صبح, هنگامی که بد مد. |
| إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ(19) بی گمان این (قرآن) سخن فرستادۀ بزدگوار (= جبرئیل) است. |
| ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ(20) که (مقتدر و) نیرومند است, ونزد (خداوند) صاحب عرش مقام ومنزلت والایی دارد. |
| مُّطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ(21) (در آسمانها) مودر اطاعت (فرشتکان) وامین (وحی) است. |
| وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ(22) و (ای مردم) همنشین شما (محمد) دیوانه نیست. |
| وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ(23) وبه راستی او (= جبرئیل) را در افق روشن دیده است. |
| وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ(24) و او بر (آنچه از طریق) غیب (به او وحی شده) بخیل نیست. |
| وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَّجِيمٍ(25) و این (قرآن) گفتۀ شیطان رانده شده نیست. |
| فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ(26) پس به کجا می روید؟! |
| إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ(27) این (قرآن) چیزی جز پند واندرز برای جهانیان نیست. |
| لِمَن شَاءَ مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ(28) برای کسی از شما که بخواهد راه راست درپشین گیرد. |
| وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ(29) وشما نمی خواهید مگر آنکه پروردگار جهانیان بخواهد. |
